Milli İradeye Sahip Çıkmak

İnanmış bir milletin neler yapabileceğine dair kahramanlıklar tarihimizde sayısızca mevcuttur.
15 Temmuz akşamı başlayan süreç de bunlardan biridir.
Milli iradeye sahip çıkan ve ihanete asla teslim olmayan bir milletin demokrasi mücadelesini bayraklaştıran bir gün oldu 15 Temmuz.
Bir işaretle, inandığının peşinden gözünü kırpmadan giden bu millet, cesareti ve kararlığı ile dünyaya örnek olacak, dünyaya ufuk açacak bir duruş daha sergilemiştir.
Bu millet 15 Temmuz akşamı, kendi içinde kavgalı da olsa, nizalı da olsa, devletin ve milletin tehlikede olduğunu hissettiği anda nasıl bir ara gelerek el ele yürek yüreğe oluşunun destanını yazdı.
Sokaklara ilk inenlerden başlayarak ön saflardan itibaren, yanındakinin kim olduğuna, rengine, inancına ve görünüşüne bakmadan kenetlenmek için elini uzattı, uzatılan eli sıkı sıkıya tuttu.
Böyle inanmışlardı. Büyüklerinden duydukları, okuyup izledikleri böyle davranmaları gerektiğini söylemişti çünkü.
Güzel insanların, yiğit ve yaman insanların yaşadığı Adıyaman’da da bu destanların en güzellerinden biri yaşandı.
Çağrıyı alır almaz ilk çıkanlardandım. Merdivende karşılaştığım komşum ile birlikte diğer komşularımıza da seslenerek bir hedefe kilitlenmişçesine yürüdük.
Hükümet Meydanına geldiğimizde insanlar toplanmaya başlamıştı.
İlk gelenlerden bir avuç insan “bir tehlike var mı yok mu?” diye hesaba girmeden kenetlenmeye, milli iradeye sahip çıkmanın verdiği onurla omuz omuza vermeye başlamışlardı.
Tıpkı sonradan gelenler gibi. Tıpkı insan seline dönüşen inanmış ve inandığının peşinden gelenler gibi… Kadın, erkek, büyük, küçük, yaşlı, genç… Dalga dalga gelenler…
El ele.. Omuz omuza.. Yürek yüreğe..
Kim olduğuna, inancına, rengine ve görünüşüne bakmadan…
Oysa tehlike vardı; silahlı insanların darbe kalkışması vardı.
Böylelerinin gözünü hırs, hınç ve kin bürüdüğü için önlerine çıkanları kim olduğuna bakmadan harcarlardı. Her an bir yerlerden saldırı olabilirdi.
Olsun, her şey göze alınmıştı. Daha doğrusu can korkusu gibi bir şey yoktu gözlerde.
Sadece inanmış ve inandığının peşinden sonuna kadar gitmeyi göze almış inancın kararlığı vardı.
İlk anlardan itibaren Belediye Başkanı da alana gelerek bir emniyet aracının üzerine çıkıp kalabalığı kontrol etmeye çalıştı.
Alana sığmamış yollara taşmıştı insanlar.
Derken Vali, Emniyet Müdürü ve Alay Komutanı.
Arkasından diğerleri…
Protokol tam tekmildi. Ama bu kez seyirlik gösteri veya takip edilecek program yoktu.
Bu kez, vatana ve millete kastedenler, devlete başkaldıranlar vardı karşıda.
Darbe kalkışması vardı.
Bu silah demekti, bu tehlike, saldırı, çarpışma ve vuruşma demekti.
Hem de kural olmadan, hem de hedef gözetmeden…
Ve büyük belirsizlik.. Endişeli bekleyiş, az sonrasının ne olacağı belli olmayan bir süreç…
Ama kararlılık vardı.
Her şeye rağmen inanmış, inandıkları ve güvendikleri uğruna sonuna kadar mücadele etmeyi göze almış insanlar vardı. Hem de belediye başkanı ile, valisi ile, alay komutanı ve emniyet müdürü ile…
Yürekler bir, eller kenetlenmiş, kulaklar Ankara ve İstanbul’daki gelişmelerde.
Dillerde dualar eksilmedi. Kavli dualar fiili dualarla desteklendi.
Sokaklara çıkmayanlar da vardı elbet. Kimi çekindiğinden, kimi de inanmadığından. Hatta belki kimi de sayıları çok az da olsa hainleri desteklediğinden. Bunlara da sözümüz olacak ama şimdi değil. Sonra.
Şimdi onlar adına da, milli iradeye sahip çıkma ve ihanete teslim olmama günü.
Sırf politik ve ideolojik kininden dolayı darbeye taraf olmak, darbecileri alkışlamak ne kadar süfli, ne kadar alçakça ve ne kadar haince bir tutum...
İkinci gün de insanlarımız sokaklarda ve meydanlardaydı. Tehlike tam geçmemişti çünkü. Daha kalabalık, daha bilinçli ve daha organizeli.
İlk gün, bir savunma, bir karşı koyuş, darbeye karşı bir irade tecellisi vardı. İkinci gün ise daha çok kazanılmış bir mücadelenin verdiği haz.
Milletçe, milli iradeye sahip çıkmak ve ihanete teslim olmamak için nöbet tutmak, hem de tek silahı yüreğindeki imanla.. Bir başka duyguymuş.
Allah devletimize ve milletimize zeval vermesin. Vatanımızı ve milletimizi her türlü tehlikeden korusun.
Herkese teşekkürler… Şehitlerimize Cenab-ı Allah’tan rahmet yaralılarımıza acil şifalar diliyorum.
“Darbe girişiminin başından itibaren duyarlı ve asil duruş sergileyen adli, askeri, idari ve yargı birimlerimizin yöneticilerine, yerel yönetim temsilcilerine, Milletvekillerimize, meslek kuruluşları temsilcilerine, sorumluluk anlayışıyla hareket eden tüm basın mensuplarımıza ve halkımıza minnet borçluyuz.”

ETİKETLER:

Sinan Temel

DİĞER YAZILARI #Adıyaman66yaşında Bu şehir hak ediyor… Dünyanın Ahvalini Soracak Olursanız… Ya odunum? Bölerek çözmek çare mi? Bir olay üç farklı algı Hayalimiz yeşil alan, gerçeğimiz beton bina Eskiler mi güzeldi, eskiden mi güzeldik? Bu bir halk sağlığı savaşıdır Tahta Bavul Cümle âlem? Bana anlattığın hikâyeyi sakın Padişaha anlatma! Gözün Aydın Adıyaman! Diyelim ki, Hizmetiçi Eğitim Enstitüsü… Tanıtım Günlerine dair… Kârda mıyız yoksa zararda mı? Gidişat hiç de iyi değil... Eskisaray Cami Çınarı bir simge aslında… Dünya Adıyamanlılar Günü Fili tarif edenler… İki dinle bir söyle Tereyağının hesabı Önce Mahalleyi kaybettik! Men Dakka Dukka! Keşke Hiç Olmasaydınız! Hz. Safvân b. Mu’attal (ra) Şehre karşı işlenen suçlar… Ulumoğlu Türküsü Elim bir olayın düşündürdükleri… Tecrübe ve hayâl… Kumdan kaleler… Havanda Su Dövmenin Adıyamancası… Her koyun kendi bacağından asılır Çocuklarımızın ayaklarına batan dikenler… Ne yapılırsa yapılsın olmuyor, tutmuyor işte... İlimizdeki Mermer Ocakları ve Bölgenin Ekosistemi 15 Temmuz üzerine… Bu da geçecek, tıpkı öncekiler gibi Çok çalışmamız gerek çook… Edebi dairesi Bize Benzeyip Bizden Olmayanlar Şehre duyarlı nesiller yetiştirmeliyiz Hımbıl gibi bir şey… Eşek anırdı abdest bozuldu Ölçü bozulmaya görsün… Memleket meselesi Yazık oluyor bu şehir’e Hiç oğlu hiçler… Çoğaldık sanıyoruz azaldıkça… Esas sorun, kurtarıcılardan kurtulamaması mı? Köpeğini İdam Eden Çoban Sahabe Hz. Safvan Kur’an ile Buluşturulmalı Adıyaman’da Nevruz Depremin Düşündürdükleri… Kan Emiciler Arayacaksan, şehrini gönlünde ara Yeter ki Efendilerin Canı Sıkılmasın(!) Hangi Balık? Ölçümüzü Yeniden Sorgulamaya Var mısınız? Bizi Doğrultacak İnsanlar Var mı? Hainlerin Değirmenine Su Taşıyanlardan Olmayalım Önce İnsan Olmayı Öğre(t/n)meliyiz Şehir Kültürü Üzerine Asıl Marifet Halk Dans Edip Oynamaya Başladıysa! Didişmeden Didinmek Gerek Bu Utanç Bitmeli veya Yaşlı Evleri Sitesi Beraber Çalışabilmek Başarıdır İki Fotoğraf Karesinin Verdiği Mesaj Yaşananlardan Biz de mi Sorumluyuz? Çocuklarımız İnsan Olmayı İnsanlardan Öğrensin Çoğunluğun Yalnızlığı Yakası Dar Gömlek Gibiler Ne Kadar Adaletliyiz? Ah Şimdiki Aklım Olsa… Papa ve Moiz Kendi Memleketine Yabancı Olmak… Aborjinlik Yapalım Süreç Yönetimi ve Aptallık Kimin İşine Yarar? Muhalif Duruş Soba Borusu Şekere Boy Abdesti Aldıranlar Bir Fotoğrafın Hüznü Buyur Buradan Yak Ne Yapmak Lazım? IŞİD’li Adıyaman Kimin İşine Yarar? Körler Ülkesinde Şaşılar Kral Olur Kırılan İlk Cam İhmale Gelmez Memleket Meselesi Adıyaman’ı Tanı(t)mak II Zokayı Yut(tur)mak Saray Soytarısı Uyanık Terzi ya da Çıplak Kral Kulak Misafiri Muhabbeti Yön Verecekler Yönünü Şaşırırsa Eşeğin Gölgesi Adıyaman’ın Üzümle İmtihanı Tottik Meselesi İhtiyaca Binaen Bir Yazı Beş Maymun Hikayesi “Ben İyiyim, Kötü Olan Sensin” Önce Kendi Çizgini Uzat İlk Taşı Günahsız Olanınız Atsın! Ya Benim Odunum? “Ayağını Denk Al” Cahilliğin Çeşitleri Hemşehrilik Dayanışmadır Pis Kokular Geliyor Daha Kötüsü Kokuya Alışmaktır Şişeye Konup Denize Atılacak Yazı Postlara Bürünmüşler… Derviş Hırkası Giymiş Avcılar İnsan Kendine Yakışanı Yapar Çiftçinin Verdiği Ders Haram Olsun! Antika Tipler Dürüstlük Çiçeği Kimin Kimi Yiyeceğine Suyun Akışı Karar Verir Bacağından Asılan Koyunun Verdiği Ders Her Ağzı Olan Konuşmalı mı? Kral, Müneccim ve Eşek Ne Ekersen Onu Biçersin İğneyi Ahırda Aramak Gerekir Önemli Olan Güçlüyken Adil Olmak Maksat Sohbet Çay Bahane İtibar ve Karakter Say ki Sayılasın... Hızır’ı Beklerken Bakışımızın Açısını Belirleyen Unsurlar Adıyaman Görücüye Çıkıyor “Çakal” Sadece Bir Köprü Adı Değilmiş Adıyaman’da Sultan Kim? Adıyaman’ı Tanı/t/mak Zor Olanı Yapmak Öğrencileri Bekleyen Tehlike Sen Yılma Öğretmenim Boğa Bırakın İyiler İyi Kalsın Deve İle Fare Baki Kalan Eşeklik(!)… Risk Nedir? Körlerin Hikayesi Hesap Vermenin Dayanılmaz Hafifliği Memleketim ve Tepkisizlik Üzerine Projeler Kenti Adıyaman Yaşlanmak Bir Dağa Çıkmak Gibidir… Birlikte Ayrılık Seyret, Sus ve Dinle Beynimizdeki Zehir “Hardal Yedirme” Taktiği Dursun Çavuş Filmine Dair Düzeltilmesi Gereken İnsanlar Memleketimin Adını Silin Bu Kulüpten Padişaha Verilen Ders Makam Hırsı Doğum Günü Hediyesi Balıklar Ve Kuşlar Çizgiyi Aşmak Susturucu Takılmış Toplum Denetime Takılmayanlar “Mıh Çık” Sürprizlerle Dolu Şehir; Tokat Size Zahmet Olacak… Başka Şehirler Görmenin Zararları Ubuntu Cahil Cesareti… Bir Teşekkür, Bir Selam “Adıyaman Günleri” Başlıyor… Değerleri Yitirmeye Değer mi? Anmaktan Anlamaya… Harika Bir Memleketim Var Boyda Değil İcraatta Cüce Olanlar Esas Sorunumuz Zihniyet Bakın Bakalım Kimleri Göreceksiniz? Değer Vermek Üzerine Maymun İştahı Bir Öğretmenin Sitemi Haydi, Yeni Köprüler Kuralım Bir Vesile Daha… AKSEB Buluşmaları Farkı Fark Etmek Gönül Vermek Durduğumuz Yer “İyi Olmak” ama Kime Göre? Yine Bir Aralık, Yine Gönlüm Bulanık ''bizim mahalle'' Allah Islah Etsin “Marifet İltifata Tabidir” “Ağzı Olan Konuşuyor” “Büyüyünce Senin Gibi Olacağım” Hayırlı Yolculuklar Öküzlüğüne Bağışlayın! Basit Bir Tercih Arpa ve Saman Bana da mı Lolo? Her Şeyi En İyi Ben Bilirim! Her Deli Üstünü Başını Yırtmaz ki… Freni Nerede? Haddini Bilmek Toplumsal Güven… Toplumda Güven… Topluma Güven… İnsana Dair Notlar Övgü ve Yergi Ayağımı Sıkıyor! Adıyaman ve YGS Sonuçları Eşeklikten Kurtulma