Esas sorun, kurtarıcılardan kurtulamaması mı?

Bir memlekete zarar veren zihniyetlerden biri de, kendisini çok önemli ve vazgeçilmez sanan zihniyetlerdir.
Yeterli olgunluk ve erdeme ulaş(a)madıkları halde, hasbelkader bir şekilde elde ettikleri mevki ve makamı işgal etmekte ısrar edenler ile böylesi mevki ve makamlara bir şekilde gelmek isteyenlerin yaptığı tahribat ilk anda çıplak gözle görülmeyebilir. Zira yoğun bir iktidar ya da gücü ele geçirme mücadelesi vardır ve ortalık toz dumandır.
Tehlikeli gidişatın farkında varan ve durumun vahametini görebilenlere itibar ve itimat edilmediği hatta yok sayıldığı için işin bu kısmını geçiyorum. Zira böylesi kişiler dinlenildiği taktirde ya yolları kesilecek ya da tekerlerine çomak sokulmuş olacaktır.
Bu durum belki bir çoğumuz için geçerli olabilir.
Mevki ve makam, güç ve kuvvet esrarlıdır, sarhoş edicidir, baş döndürür. Aklıselimi uyuşturur, feraset ve basireti bağlar.
Kimin umurunda.
Önemli olan hedefe ulaşmaktır. Önemli olan o gücü ele geçirmektir.
Bu uğurda yitirilen, zayi edilen değerleri “eğitim zayiatı” babından görüp belki de kâr hanesine yazanlar bile olabilir.
Sözlerimde başka maksatlar arayanlar olabilir, çok görmem. İçine düştüğümüz sarhoşluk ve esiri olduğumuz nefis, bize birçok şeyi başka şekillerde gösterebilir.
Dümeni şehvet ve hazzın eline verdikten sonra aldatılmamak mümkün mü? Bu durumda encamını düşünmekten bile aciz olur insanoğlu.
T.S. Eliot derki, “Bu dünyaya verilen zararların yarısı kendini önemli hissetmek (ya da hissettirmek) isteyen insanların eserleridir.”
Katılmamak mümkün mü?
Dikkat edelim ve iğneyi önce kendimize batıralım. Çünkü burada hassas olan bir denge vardır ki, o da şudur:
Eğer mevzu bahis kendimiz isek bu söylediklerimin havada kalması kuvvetle muhtemeldir. Tabi arzu ve heveslerimize kapılmamışsak. Kapılmışsak, biz vazgeçilmeyiz yok kapılmamışsak zaten itibar ve itimat edilmez.
Hırs, arzu ve heveslerimize kapılmış (ki çoğu zaman farkında olmayız) ve gözlerimiz kararmışsa eğer, işte o zaman bizden önemlisi yoktur. Bizden vazgeçen, vazgeçmek isteyen kim ya da kimler olursa olsun kaybetmeye, memleket yıkılıp viran olmaya, insanlar mutsuz ve huzursuz olmaya mahkum olur.
O halde, memleketi kaybetmekten ve yıkılmaktan kurtarmak, insanları mutluluk ve huzura ulaştırmak için mevki ve makamı, gücü bir şekilde ele geçirmek gerekiyor ve elzemdir ve bu yolda her şey mübahtır.
Çünkü bizden ehil, bizden eğitimli ve bizden bilgili ve görgülü kimse yoktur.
Çünkü biz çok önemliyiz, çünkü bizsiz olmaz, çünkü söz konusu olan memlekettir. Çünkü memleketin ve davanın bize ihtiyacı vardır.
Ve çünkü en büyük hatta tek kurtarıcı biziz.
Bu durum her ahval ve şerait için geçerlidir. Kurum ve kuruluşlardan tutun da her yönetim kademesine kadar uzatın.
Çünkü kurtarıcılar her yere lazım.
Pardon, anlamadım?
Ne dediniz?...
“Bu memleketin esas sorunu, kurtarıcılardan kurtulamamasıdır.” mı dediniz?
Hadi canım…

ETİKETLER:

Sinan Temel

DİĞER YAZILARI #Adıyaman66yaşında Bu şehir hak ediyor… Dünyanın Ahvalini Soracak Olursanız… Ya odunum? Bölerek çözmek çare mi? Bir olay üç farklı algı Hayalimiz yeşil alan, gerçeğimiz beton bina Eskiler mi güzeldi, eskiden mi güzeldik? Bu bir halk sağlığı savaşıdır Tahta Bavul Cümle âlem? Bana anlattığın hikâyeyi sakın Padişaha anlatma! Gözün Aydın Adıyaman! Diyelim ki, Hizmetiçi Eğitim Enstitüsü… Tanıtım Günlerine dair… Kârda mıyız yoksa zararda mı? Gidişat hiç de iyi değil... Eskisaray Cami Çınarı bir simge aslında… Dünya Adıyamanlılar Günü Fili tarif edenler… İki dinle bir söyle Tereyağının hesabı Önce Mahalleyi kaybettik! Men Dakka Dukka! Keşke Hiç Olmasaydınız! Hz. Safvân b. Mu’attal (ra) Şehre karşı işlenen suçlar… Ulumoğlu Türküsü Elim bir olayın düşündürdükleri… Tecrübe ve hayâl… Kumdan kaleler… Havanda Su Dövmenin Adıyamancası… Her koyun kendi bacağından asılır Çocuklarımızın ayaklarına batan dikenler… Ne yapılırsa yapılsın olmuyor, tutmuyor işte... İlimizdeki Mermer Ocakları ve Bölgenin Ekosistemi 15 Temmuz üzerine… Bu da geçecek, tıpkı öncekiler gibi Çok çalışmamız gerek çook… Edebi dairesi Bize Benzeyip Bizden Olmayanlar Şehre duyarlı nesiller yetiştirmeliyiz Hımbıl gibi bir şey… Eşek anırdı abdest bozuldu Ölçü bozulmaya görsün… Memleket meselesi Yazık oluyor bu şehir’e Hiç oğlu hiçler… Çoğaldık sanıyoruz azaldıkça… Köpeğini İdam Eden Çoban Sahabe Hz. Safvan Kur’an ile Buluşturulmalı Adıyaman’da Nevruz Depremin Düşündürdükleri… Kan Emiciler Arayacaksan, şehrini gönlünde ara Yeter ki Efendilerin Canı Sıkılmasın(!) Hangi Balık? Ölçümüzü Yeniden Sorgulamaya Var mısınız? Bizi Doğrultacak İnsanlar Var mı? Hainlerin Değirmenine Su Taşıyanlardan Olmayalım Önce İnsan Olmayı Öğre(t/n)meliyiz Şehir Kültürü Üzerine Asıl Marifet Milli İradeye Sahip Çıkmak Halk Dans Edip Oynamaya Başladıysa! Didişmeden Didinmek Gerek Bu Utanç Bitmeli veya Yaşlı Evleri Sitesi Beraber Çalışabilmek Başarıdır İki Fotoğraf Karesinin Verdiği Mesaj Yaşananlardan Biz de mi Sorumluyuz? Çocuklarımız İnsan Olmayı İnsanlardan Öğrensin Çoğunluğun Yalnızlığı Yakası Dar Gömlek Gibiler Ne Kadar Adaletliyiz? Ah Şimdiki Aklım Olsa… Papa ve Moiz Kendi Memleketine Yabancı Olmak… Aborjinlik Yapalım Süreç Yönetimi ve Aptallık Kimin İşine Yarar? Muhalif Duruş Soba Borusu Şekere Boy Abdesti Aldıranlar Bir Fotoğrafın Hüznü Buyur Buradan Yak Ne Yapmak Lazım? IŞİD’li Adıyaman Kimin İşine Yarar? Körler Ülkesinde Şaşılar Kral Olur Kırılan İlk Cam İhmale Gelmez Memleket Meselesi Adıyaman’ı Tanı(t)mak II Zokayı Yut(tur)mak Saray Soytarısı Uyanık Terzi ya da Çıplak Kral Kulak Misafiri Muhabbeti Yön Verecekler Yönünü Şaşırırsa Eşeğin Gölgesi Adıyaman’ın Üzümle İmtihanı Tottik Meselesi İhtiyaca Binaen Bir Yazı Beş Maymun Hikayesi “Ben İyiyim, Kötü Olan Sensin” Önce Kendi Çizgini Uzat İlk Taşı Günahsız Olanınız Atsın! Ya Benim Odunum? “Ayağını Denk Al” Cahilliğin Çeşitleri Hemşehrilik Dayanışmadır Pis Kokular Geliyor Daha Kötüsü Kokuya Alışmaktır Şişeye Konup Denize Atılacak Yazı Postlara Bürünmüşler… Derviş Hırkası Giymiş Avcılar İnsan Kendine Yakışanı Yapar Çiftçinin Verdiği Ders Haram Olsun! Antika Tipler Dürüstlük Çiçeği Kimin Kimi Yiyeceğine Suyun Akışı Karar Verir Bacağından Asılan Koyunun Verdiği Ders Her Ağzı Olan Konuşmalı mı? Kral, Müneccim ve Eşek Ne Ekersen Onu Biçersin İğneyi Ahırda Aramak Gerekir Önemli Olan Güçlüyken Adil Olmak Maksat Sohbet Çay Bahane İtibar ve Karakter Say ki Sayılasın... Hızır’ı Beklerken Bakışımızın Açısını Belirleyen Unsurlar Adıyaman Görücüye Çıkıyor “Çakal” Sadece Bir Köprü Adı Değilmiş Adıyaman’da Sultan Kim? Adıyaman’ı Tanı/t/mak Zor Olanı Yapmak Öğrencileri Bekleyen Tehlike Sen Yılma Öğretmenim Boğa Bırakın İyiler İyi Kalsın Deve İle Fare Baki Kalan Eşeklik(!)… Risk Nedir? Körlerin Hikayesi Hesap Vermenin Dayanılmaz Hafifliği Memleketim ve Tepkisizlik Üzerine Projeler Kenti Adıyaman Yaşlanmak Bir Dağa Çıkmak Gibidir… Birlikte Ayrılık Seyret, Sus ve Dinle Beynimizdeki Zehir “Hardal Yedirme” Taktiği Dursun Çavuş Filmine Dair Düzeltilmesi Gereken İnsanlar Memleketimin Adını Silin Bu Kulüpten Padişaha Verilen Ders Makam Hırsı Doğum Günü Hediyesi Balıklar Ve Kuşlar Çizgiyi Aşmak Susturucu Takılmış Toplum Denetime Takılmayanlar “Mıh Çık” Sürprizlerle Dolu Şehir; Tokat Size Zahmet Olacak… Başka Şehirler Görmenin Zararları Ubuntu Cahil Cesareti… Bir Teşekkür, Bir Selam “Adıyaman Günleri” Başlıyor… Değerleri Yitirmeye Değer mi? Anmaktan Anlamaya… Harika Bir Memleketim Var Boyda Değil İcraatta Cüce Olanlar Esas Sorunumuz Zihniyet Bakın Bakalım Kimleri Göreceksiniz? Değer Vermek Üzerine Maymun İştahı Bir Öğretmenin Sitemi Haydi, Yeni Köprüler Kuralım Bir Vesile Daha… AKSEB Buluşmaları Farkı Fark Etmek Gönül Vermek Durduğumuz Yer “İyi Olmak” ama Kime Göre? Yine Bir Aralık, Yine Gönlüm Bulanık ''bizim mahalle'' Allah Islah Etsin “Marifet İltifata Tabidir” “Ağzı Olan Konuşuyor” “Büyüyünce Senin Gibi Olacağım” Hayırlı Yolculuklar Öküzlüğüne Bağışlayın! Basit Bir Tercih Arpa ve Saman Bana da mı Lolo? Her Şeyi En İyi Ben Bilirim! Her Deli Üstünü Başını Yırtmaz ki… Freni Nerede? Haddini Bilmek Toplumsal Güven… Toplumda Güven… Topluma Güven… İnsana Dair Notlar Övgü ve Yergi Ayağımı Sıkıyor! Adıyaman ve YGS Sonuçları Eşeklikten Kurtulma