Sinan Temel

Giriş Tarihi : 02-07-2011 11:18

Haddini Bilmek

Bir kimsenin, bir kurum veya bir toplum içindeki durumuna statü derler. Daha doğrusu statü kelimesinin sözlükteki karşılığı bu şekildedir.

İşte bu “statü” denen şey, iliştiği kişiye bir takım ayrıcalık ve farklılıklar kazandırır. Bununla da kalmaz duruşunu, oturuşunu ve konuşmasını da değiştirir.

Kimi dişi ile tırnağı ile kazanır içinde bulunduğu statüyü.

Kimi eşe dosta borçludur.

Kimi yağcılık, yalakalık ve cambazlık sayesinde ulaşır.

Kimi birilerinin omuzlarına basarak gelir.

Kimi mürekkep yalayıp, kalem eskitmekle kazanır.

Kimi yılan gibi sürünerek, kimi kartal gibi uçarak ulaşır.

Kimi çıyan gibi, kimi de tilki ve çakal gibi…

Hâsılı kelam çok çeşitli yollarla ulaşılır bu statü denen mübareğe(!)

Bu süreç içerisinde de isminin sol tarafındaki unvanlar artar veya yükselir.

Bu arada “insan” olmak unutulmuştur.

Unvanlar, diplomalar ve sıfatlar konuşmaya başlamıştır.

Öyle ki sayılır ve itibarlı olmak, hürmet ve değer görmek, kısaca “adam” olmak “insan” olduğu için değil, bu unvanlar sayesinde mümkün olur.

Ya da öyle sanılır.

Oysa meşhur ifadesi ile “İlim irfan cehaleti örter eşeklik baki kalır.”

Yani aslında ve özünde ne ise odur. Sonradan kazanılan, ulaşılan makam, unvan ve diplomalar sadece bir araçtır.

Bunlar olmayınca/olmadığı zaman “hiç” olan bir kimse bunlar olduğunda da “hiç”tir.

Hele bunlara sahip olduğunda kendisini bir halt belliyorsa, afra tafra yapıp herzeler yiyorsa, Bir de triplere giriyorsa o “hiç oğlu hiçtir.”

Bazen ulaşılamayacak kadar yüksekte sanılan kişiler aslında eğilemeyeceğin kadar alçaktadır.

Bu yüzdendir ki Üstad Necip Fazıl böylesi kimseler için “Sana alçak demem, alçak da bir yüksekliktir. Sen çukursun, çukur” demiştir.

Bu durum herkeste böyle değildir elbette.

Asildir, asaleti kendindendir kimileri.

Bulunduğu makam ve sahip olduğu unvanlar şahsiyetinde herhangi bir değişiklik yapmadığı gibi, bilakis tevazu ve erdemine katkı da sağlar.

Kimi, makam ve unvanların sorumluluğu altında ezilir, bunların geçici olduğunu bilir ve sadece hizmet vesilesi olduğuna inanır, öyle de davranır.

Kimi de, nerden ve nasıl geldiğini unutur, sahip olduğu makam ve unvanlara sıkı sıkıya yapışır. Çünkü onlarsız bir “hiçtir”

Herkesin kendisine mecbur olduğunu sanır.

Her şeyi bildiğini sanır.

Dün neydi, bugün ne, yarın ne olacak aklına bile getirmez.

Sanır ki bu devran hep böyle devam edecek.

O makam ve unvanın sarhoşluğu içerisinde bir gün kıç üstü yere oturacağını tahmin etmez.

Böyle insanları gördükçe, hele bir de daha önceden tanışılmış biri ise insanın aklına şu özlü söz geliyor: “Keşke insanların üzerine sağ tıklayıp da ‘özelliklerini göster’ yapabilseydik.”

Hazır yeri gelmişken bir iki söz daha yazayım.

“Körden değil nankörden, yüzsüzden değil ikiyüzlüden, tipi bozuktan değil; sütü bozuktan kork.”

“İnsan gelişimi, bir trene benzer: kendini aşan insan, garından, haddini aşan insan ise rayından çıkmış demektir...”

“Çok şey bilmene gerek yok, Haddini bil yeter!”

ETİKETLER:

Sinan Temel

DİĞER YAZILARI #Adıyaman66yaşında Bu şehir hak ediyor… Dünyanın Ahvalini Soracak Olursanız… Ya odunum? Bölerek çözmek çare mi? Bir olay üç farklı algı Hayalimiz yeşil alan, gerçeğimiz beton bina Eskiler mi güzeldi, eskiden mi güzeldik? Bu bir halk sağlığı savaşıdır Tahta Bavul Cümle âlem? Bana anlattığın hikâyeyi sakın Padişaha anlatma! Gözün Aydın Adıyaman! Diyelim ki, Hizmetiçi Eğitim Enstitüsü… Tanıtım Günlerine dair… Kârda mıyız yoksa zararda mı? Gidişat hiç de iyi değil... Eskisaray Cami Çınarı bir simge aslında… Dünya Adıyamanlılar Günü Fili tarif edenler… İki dinle bir söyle Tereyağının hesabı Önce Mahalleyi kaybettik! Men Dakka Dukka! Keşke Hiç Olmasaydınız! Hz. Safvân b. Mu’attal (ra) Şehre karşı işlenen suçlar… Ulumoğlu Türküsü Elim bir olayın düşündürdükleri… Tecrübe ve hayâl… Kumdan kaleler… Havanda Su Dövmenin Adıyamancası… Her koyun kendi bacağından asılır Çocuklarımızın ayaklarına batan dikenler… Ne yapılırsa yapılsın olmuyor, tutmuyor işte... İlimizdeki Mermer Ocakları ve Bölgenin Ekosistemi 15 Temmuz üzerine… Bu da geçecek, tıpkı öncekiler gibi Çok çalışmamız gerek çook… Edebi dairesi Bize Benzeyip Bizden Olmayanlar Şehre duyarlı nesiller yetiştirmeliyiz Hımbıl gibi bir şey… Eşek anırdı abdest bozuldu Ölçü bozulmaya görsün… Memleket meselesi Yazık oluyor bu şehir’e Hiç oğlu hiçler… Çoğaldık sanıyoruz azaldıkça… Esas sorun, kurtarıcılardan kurtulamaması mı? Köpeğini İdam Eden Çoban Sahabe Hz. Safvan Kur’an ile Buluşturulmalı Adıyaman’da Nevruz Depremin Düşündürdükleri… Kan Emiciler Arayacaksan, şehrini gönlünde ara Yeter ki Efendilerin Canı Sıkılmasın(!) Hangi Balık? Ölçümüzü Yeniden Sorgulamaya Var mısınız? Bizi Doğrultacak İnsanlar Var mı? Hainlerin Değirmenine Su Taşıyanlardan Olmayalım Önce İnsan Olmayı Öğre(t/n)meliyiz Şehir Kültürü Üzerine Asıl Marifet Milli İradeye Sahip Çıkmak Halk Dans Edip Oynamaya Başladıysa! Didişmeden Didinmek Gerek Bu Utanç Bitmeli veya Yaşlı Evleri Sitesi Beraber Çalışabilmek Başarıdır İki Fotoğraf Karesinin Verdiği Mesaj Yaşananlardan Biz de mi Sorumluyuz? Çocuklarımız İnsan Olmayı İnsanlardan Öğrensin Çoğunluğun Yalnızlığı Yakası Dar Gömlek Gibiler Ne Kadar Adaletliyiz? Ah Şimdiki Aklım Olsa… Papa ve Moiz Kendi Memleketine Yabancı Olmak… Aborjinlik Yapalım Süreç Yönetimi ve Aptallık Kimin İşine Yarar? Muhalif Duruş Soba Borusu Şekere Boy Abdesti Aldıranlar Bir Fotoğrafın Hüznü Buyur Buradan Yak Ne Yapmak Lazım? IŞİD’li Adıyaman Kimin İşine Yarar? Körler Ülkesinde Şaşılar Kral Olur Kırılan İlk Cam İhmale Gelmez Memleket Meselesi Adıyaman’ı Tanı(t)mak II Zokayı Yut(tur)mak Saray Soytarısı Uyanık Terzi ya da Çıplak Kral Kulak Misafiri Muhabbeti Yön Verecekler Yönünü Şaşırırsa Eşeğin Gölgesi Adıyaman’ın Üzümle İmtihanı Tottik Meselesi İhtiyaca Binaen Bir Yazı Beş Maymun Hikayesi “Ben İyiyim, Kötü Olan Sensin” Önce Kendi Çizgini Uzat İlk Taşı Günahsız Olanınız Atsın! Ya Benim Odunum? “Ayağını Denk Al” Cahilliğin Çeşitleri Hemşehrilik Dayanışmadır Pis Kokular Geliyor Daha Kötüsü Kokuya Alışmaktır Şişeye Konup Denize Atılacak Yazı Postlara Bürünmüşler… Derviş Hırkası Giymiş Avcılar İnsan Kendine Yakışanı Yapar Çiftçinin Verdiği Ders Haram Olsun! Antika Tipler Dürüstlük Çiçeği Kimin Kimi Yiyeceğine Suyun Akışı Karar Verir Bacağından Asılan Koyunun Verdiği Ders Her Ağzı Olan Konuşmalı mı? Kral, Müneccim ve Eşek Ne Ekersen Onu Biçersin İğneyi Ahırda Aramak Gerekir Önemli Olan Güçlüyken Adil Olmak Maksat Sohbet Çay Bahane İtibar ve Karakter Say ki Sayılasın... Hızır’ı Beklerken Bakışımızın Açısını Belirleyen Unsurlar Adıyaman Görücüye Çıkıyor “Çakal” Sadece Bir Köprü Adı Değilmiş Adıyaman’da Sultan Kim? Adıyaman’ı Tanı/t/mak Zor Olanı Yapmak Öğrencileri Bekleyen Tehlike Sen Yılma Öğretmenim Boğa Bırakın İyiler İyi Kalsın Deve İle Fare Baki Kalan Eşeklik(!)… Risk Nedir? Körlerin Hikayesi Hesap Vermenin Dayanılmaz Hafifliği Memleketim ve Tepkisizlik Üzerine Projeler Kenti Adıyaman Yaşlanmak Bir Dağa Çıkmak Gibidir… Birlikte Ayrılık Seyret, Sus ve Dinle Beynimizdeki Zehir “Hardal Yedirme” Taktiği Dursun Çavuş Filmine Dair Düzeltilmesi Gereken İnsanlar Memleketimin Adını Silin Bu Kulüpten Padişaha Verilen Ders Makam Hırsı Doğum Günü Hediyesi Balıklar Ve Kuşlar Çizgiyi Aşmak Susturucu Takılmış Toplum Denetime Takılmayanlar “Mıh Çık” Sürprizlerle Dolu Şehir; Tokat Size Zahmet Olacak… Başka Şehirler Görmenin Zararları Ubuntu Cahil Cesareti… Bir Teşekkür, Bir Selam “Adıyaman Günleri” Başlıyor… Değerleri Yitirmeye Değer mi? Anmaktan Anlamaya… Harika Bir Memleketim Var Boyda Değil İcraatta Cüce Olanlar Esas Sorunumuz Zihniyet Bakın Bakalım Kimleri Göreceksiniz? Değer Vermek Üzerine Maymun İştahı Bir Öğretmenin Sitemi Haydi, Yeni Köprüler Kuralım Bir Vesile Daha… AKSEB Buluşmaları Farkı Fark Etmek Gönül Vermek Durduğumuz Yer “İyi Olmak” ama Kime Göre? Yine Bir Aralık, Yine Gönlüm Bulanık ''bizim mahalle'' Allah Islah Etsin “Marifet İltifata Tabidir” “Ağzı Olan Konuşuyor” “Büyüyünce Senin Gibi Olacağım” Hayırlı Yolculuklar Öküzlüğüne Bağışlayın! Basit Bir Tercih Arpa ve Saman Bana da mı Lolo? Her Şeyi En İyi Ben Bilirim! Her Deli Üstünü Başını Yırtmaz ki… Freni Nerede? Toplumsal Güven… Toplumda Güven… Topluma Güven… İnsana Dair Notlar Övgü ve Yergi Ayağımı Sıkıyor! Adıyaman ve YGS Sonuçları Eşeklikten Kurtulma