Maden İşçileri

Yer: Bursa, Mustafakemalpaşa ilçesi… Göçük altında 19 işçinin ölüm haberini duyurdu tüm ajanslar. Haber bültenlerine ‘’son dakika’’ haberi olarak girdi. Çalışma şartlarını hiç bilmediğimiz, çalışanlarını da hiç tanımadığımız bir alandan yılda birkaç defa haberdar oluyoruz. İşte o, yılda birkaç kez hayatımıza giren insanlardan haberdar olma nedenimiz, acı da olsa, onların ‘’ölüm’’leridir. Yaşayıp yaşamadıklarını pek bilmediğimiz ya da nasıl yaşadıkları konusunda fikrimizin olmadığı bir dünyanın insanları olduklarından ancak ölümleriyle hatırlayabiliyoruz maden işçilerini.

Hak hukuk gibi kavramlar bazen bazı durumları anlatmada kifayetsiz kalabiliyor. Hele de o durumlar tekrarlanıyorsa… Hele de zor çalışma koşullarında ölüm bazılarının yakasına yapışıp onları zorla kendine çekiyorsa….

Her ölüm incitir insanı, her ölümde geç kalınmışlıklar sorgulanır. Her ölümde gözü yaşlı aileler ekranlarda yürek yakar. Yetim kalmış çocukların hüzünlü ve insanlıktan medet uman bakışları trajik bir müzik eşliğinde girer hayatımıza. Unutulmuş adresler, sokaklar aranır. Sonra kapısı kırılmış, badanasız evlere bir bir dolar kalabalıklar, taziye meclislerinde ‘’keşke’’ler dökülür dudaklardan.

Peki neyin karşılığında?

Hayatlarını hiçe sayıp ucuz emek karşılığında çalışma koşullarının zorluğunu kabullenip çalışmak zorunda bırakılan işçilerin günahı ne?

Tersane ve maden işçilerini bir hatırlayın. Adı da sanı da unutulan ancak yaşamla ölüm arasında mekik dokuyan ve çoğu zaman yaşama yenik düşen, sağ kalmışsa bile ömrünün sonuna kadar kalıcı hastalıklarla mücadele eden işçileri…

Hayatınız bir patron, taşeron ya da bir müdür için paradan değerli değilse göçük altında son nefesinizi verebiliyorsunuz. Her patlamadan sonra yapılan araştırmalarda tüm yetersizlikler sıralanır. Bu maden ocağında ise daha önce yapılan denetlemelerde eksiklikler görülmüş ve bildirilmiş. Eksikliklerin giderilmesi noktasında kimse kılını kıpırdatmadığından kazaya davetiye çıkartılmış, yani ölüm biletleri önceden satın alındığından faturayı hayatlarıyla ödeyen işçiler oldu maalesef.. Tek eksiği ölümün günü ve saatinin yazılmamasıdır. Komediye bakın: Maden sahibi ortalarda yok, üstelik ölümle sonuçlanan ilk vakası da değilmiş, anlayacağınız birileri tarafından kollanıp korunmuş. Ona yaptıklarını hatırlatan kimse çıkmamış olmalı ki işçilerinin ölümü bile ona pek de bir şey ifade etmemiş.

Maden ocakları kaza riski yüksek bir çalışma alanıdır. Gazetelerden okuduğumuz ve televizyonlardan izlediğimiz kadarıyla grizu patlamasının yaşandığı maden ocağında daha önce araştırma yapılmış, eksiklikler belirtilmiş, çalışma için gerekli şartların taşımadığı ifade edilmiş güya. Tersanelerde de farklı bir durum söz konusu değil sanırım. Ancak işçi ölümleriyle olumsuz şartlar sorgulanıyor. Peki ya sonrası? Sonrası emeklilik ya da yakınlarına para yardımı… Sonrası patronun, müdürün insafına kalmış anlayacağınız. Eksiklikleri gidermek gibi bir kaygı taşımadıkları 19 işçinin ölümünden belli zaten. Bu işçilerin ölümü bile patrona ya da yetkililere sorumluluklarını hatırlatamadıysa daha çok canların yanacağı görülüyor.

Bir köşede unutulmuş, öylece kalakalmış kömür işçilerinin umutları zehir kokuyor.. Başkaları için feda edilmiş hayatları, öyle suskun ve masum duruyor ki köşelerde çaresizlik ve çoluk çocuğu mağdur etmeme düşüncesi büküyor boyunlarını.

Onlar da hayatlarının ucuz olduğunu yaşayarak öğreniyorlar. Yüzlerce metre yerin derinliğinden gelen seslerin duvarlara sindiğini, her metrede nefeslerinin kayalara çarptığını ve yeryüzüne ulaşmadan umutlarının tükeniverdiğini biliyorlar elbette.

ETİKETLER:

Aynur Sel

DİĞER YAZILARI Namuslu Bir Ömür Üstüne Mart’ın Kadınları Bir Kadın, Bir Kadın Daha… Göç yollarında kadınlar…. Tencere Dibin Kara… Acıları Ortaklaştıramamak Adalet Hiç Uğramadı Buraya Babalar Ve Oğullar Camdandı Zeytin Dalı, Kırıldı… Çarpışan Kelimeleden Çıkan Çocukluk Kuyruklu Yalan ( Lar) Altında Bir Dağ Çiçeğidir Ömrün Akbabalar Gülümserken… Tarım İşçilerinden Geriye Kalan … Güle güle içki, sıradaki gelsin ! Boşanmaların nedeni kadın mı? Ceylan’ın Makarnası Ses’leri Yitirmek Gençliği Yutma Vaktidir Şimdi 14 Şubat Ve Kadın Cinayetleri Sen de mi brütüs? Yaşam mı? Üstü kalsın! Zaman neyi unutturur? ‘’ Acıtan gerçek’’ Kurgu Ve Gerçek Baykuş Despot Bir Adamla Kimliksizleştirilen Bir Kadının Demokrasisi Seslerle Vicdanlara Dokunmak Yaşasın ! Herkes kadın doğum uzmanı ( !) Uslu Olmak Ya Da Olmamak Her Şehrin Hikayesi Bir Diğerine Benzer ‘’ Şimdi yeni şeyler söylemek lazım ’’ Görünen Köyün Meçhul Olmayan Hali Hangi sokağın, nerenin çocukları? ‘’ Ne Vakit Bir Yaşamak Düşünsem ’’* Rüyası Unutturulan Adam Tarih Ve Fil Akbabalar Ve Kelebekler Çıplak Kral ESKİ YILın YENİsi Aperatif Yazı Efsane Hüso Soraya’yı Taşlamak 20 Kasım’ın Düşündürdükleri N. Ç. Vicdanın milliyeti olur mu? Nazım Hikmet Ve Hasret Sanatçının Sosyal Sorumluluğu Yazmak insanı mutsuz eder mi? Mevsimlik Çocuk İşçilerin Dramı Matrak bir film! Ayardan Düşen Polemikler Liste(Siz)Ler İnsan Yaşadığı Yere Benzermiş Basında Deprem Normal doğum mu, o da ne? Enstantaneler Garip Bir Kayıp İlanı Gülelim mi, ağlayalım mı? Kayıt Altına Alınamayan Kayıplar Gidenlerin Ardından Arife tarif gerekmez ya arif yoksa? Mecnunun Leylası Kadınlar Yürüyor ‘’ Ben sizin babanızım, ben ne dersem o olur.’’ Duyarsızların Duyarlılığı İnce Dokunuşlar Ultra Özgürlük Kirli Yüzlere Maske Kaymaklı Şiddet Satılıyor Çelişkiler Yumağı Demokrasi kaç lira? Kadın Ve Nehir Arayış Düello