Efsane Hüso

İnsanın kendisini büyük ve kahraman göstermek egosu tarihin gidişatı üzerinde etkili olabiliyor. Belli bir dönem bu müzik, dinleyenleri kendinden geçirip tarihi yaşananlarla değil görmek istedikleri gözle seyretme imkanı veriyor.

Gün oluyor Promete sahaya iniyor ve insanlığa ezberletilen kahramanlık şarkılarının nağmesini bozuyor. Promete kendisine , makamına ve tanrılara karşı çıkıp tanrılar aleminden ateşi çalarak onu muhtaç olan insanlara veriyor. Yaptığıyla tanrıların kendisinden nefret etmelerine neden oluyor. Tanrıların gözünde değersizleşiyor, fakat insanlık tarihinin eşsiz örneği oluyor. Elbette bu mitolojik bir öğedir ve bu şekilde anlatılacak; ama şu da unutulmamalıdır ki insanlığın bir Promete’ye ihtiyacı vardı ve insanlar onu yarattılar. Yani insanlar zalimliğin, zulmün karşısında onu ihtiyaç gördüler.

Bunlardan bir ders alınmıyor olmalı ki her gelen bozuk akortla aynı ritmi tutturmaya çalışıyor.

Günün birinde bir yuvarlak masa etrafında dünyayı kurtarmaya çalışırken bir yandan da dünyayı kurtardıklarını zannedenlerin çıkmazlarını tartışıyorduk. Bir arkadaşım kendi köylerinde yaşanan bir olayı anlattı.

Nihayetinde bir hikayedir bu deyip az’la uz’la başlamadık meseleye. Günümüzde efsaneleştirilmiş hatta putlaştırılmış kişileri düşündükçe anlatılan hikayecik bu sıfatlara ‘’cuk’’ diye oturuyor.

Otuz , kırk yıl önce, yani henüz televizyon denilen aygıtın X köyünü istila etmediği bir devirde yaşanmış bu olay. Bu köyde televizyon ve gazete görevini ‘’Hüso’’diye biri üstlenmiş. Evde, damda, tarlada, yolda kısacası her taşın altında çıkarmış. Babası rahmetli olmadan tüm mirasını, yani yalan dolandan örülü saltanatını Hüso’ya bırakmış. Hüso da babasının yüzünü kara çıkartmamış, adamın kırkı çıkmadan görevinin başına geçmiş. Bulunduğu her ortamda kendine methiyeler dizdiğinde Hüso efsanesi dalga dalga yayılmış. Özellikle onu tanımayan ama ününden haberdar olan çevre köyleri böyle bir yiğidi ( !) merak etmeye başlamışlar.

Hüso kurnazmış, her işini alttan yürütür sonra hiçbir şeyden haberi yokmuş gibi davranırmış. Gel zaman, git zaman bir yıl kış erkenden inmiş ovaya, köy ahalisini hazırlıksız yakalamış. Ahali gruplar halinde her akşam bir evde oturup masallarla, halk hikayeleriyle ısınmaya çalışırken Hüso bu grupları ziyaret etmeyi ihmal etmezmiş. Bir evde çay yerine şerbet, bir evde pestille ceviz derken konuşulanları hafızaya kaydetmeyi de unutmazmış. Hafızaya kaydettiklerini başka bir evde ya da ortamda yalanlarla süsleyip ortaya atarmış. Bu anlatılanlardan herkes payına düşeni alırmış. Bir süre geçtikten sonra insanlar arasında fısıltılar başlamış ve husumete dönüşmüş . Kim söyledi onu, neydi, nasıldı derken insanlar birbirine girmiş. Küfürler yumruklar havada uçuşurken Hüso köşesinde kavgayı seyredip bıyık altından gülermiş. Neyse köylüler birbirini epey hırpalamışlar. Aradan birkaç hafta geçmiş Hüso komşu köye gitmiş, oradaki köylüler olup biteni ona sormuşlar. O da o gün köyde olmadığını, Gölbaşı’na gittiğini söylemiş. Köylülere dönüp: ‘’Ayağım kırılaydı da o gün Gölbaşı’na gitmeseydim, köyde olsaydım olanlara izin verir miydim sanıyorsunuz, köyden bir gün ayrıldım, bakın köyün başına neler geldi? ‘’ demiş. Böylece kendisini çok fazla tanımayan, bilmeyen insanların da sempatisini kazanırmış.

Günün birinde Hüso vefat etmiş, insanlar onu öldüğüne inanmamış, onun numara yaptığını düşünmüşler . Karısı ayağının altını gıdıklamaya başlamış, Hüso’nun ayağa fırlamadığını görünce gerçekten öldüğüne inanmış. Mezarının yakınından geçenler sağı solu kontrol ediyorlarmış, olur ya Hüso kendilerini dinler de insanları birbirine kışkırtır diye. Zoraki helallik dilemenin yanında ona her cuma da zıkkımın kökünü göndermeyi ihmal etmiyorlarmış.

Hüso unutulmamış, unutulmuyormuş. İnsanlığa sunduğu katkısıyla değil, yalanlarıyla, bencilliğiyle, yaptığı kötülüklerle anılıyor. Rahmet okunmuyor kendisine, ‘’ O mu ‘’ diye acı bir gülümseme ve alay beliriyormuş dudaklarda.

Bir Hüso bir köy için bu kadar önemliyse( ! ) , tarihe yön verenlerin, tarihin akışını değiştirenlerin ağırlığını siz düşünün.

Tarihte Hüso da olabilirsiniz, Promete de, tercih sizin.

ETİKETLER:

Aynur Sel

DİĞER YAZILARI Namuslu Bir Ömür Üstüne Mart’ın Kadınları Bir Kadın, Bir Kadın Daha… Göç yollarında kadınlar…. Tencere Dibin Kara… Acıları Ortaklaştıramamak Adalet Hiç Uğramadı Buraya Babalar Ve Oğullar Camdandı Zeytin Dalı, Kırıldı… Çarpışan Kelimeleden Çıkan Çocukluk Kuyruklu Yalan ( Lar) Altında Bir Dağ Çiçeğidir Ömrün Akbabalar Gülümserken… Tarım İşçilerinden Geriye Kalan … Güle güle içki, sıradaki gelsin ! Boşanmaların nedeni kadın mı? Ceylan’ın Makarnası Ses’leri Yitirmek Gençliği Yutma Vaktidir Şimdi 14 Şubat Ve Kadın Cinayetleri Sen de mi brütüs? Yaşam mı? Üstü kalsın! Zaman neyi unutturur? ‘’ Acıtan gerçek’’ Kurgu Ve Gerçek Baykuş Despot Bir Adamla Kimliksizleştirilen Bir Kadının Demokrasisi Seslerle Vicdanlara Dokunmak Yaşasın ! Herkes kadın doğum uzmanı ( !) Uslu Olmak Ya Da Olmamak Her Şehrin Hikayesi Bir Diğerine Benzer ‘’ Şimdi yeni şeyler söylemek lazım ’’ Görünen Köyün Meçhul Olmayan Hali Hangi sokağın, nerenin çocukları? ‘’ Ne Vakit Bir Yaşamak Düşünsem ’’* Rüyası Unutturulan Adam Tarih Ve Fil Akbabalar Ve Kelebekler Çıplak Kral ESKİ YILın YENİsi Aperatif Yazı Soraya’yı Taşlamak 20 Kasım’ın Düşündürdükleri N. Ç. Vicdanın milliyeti olur mu? Nazım Hikmet Ve Hasret Sanatçının Sosyal Sorumluluğu Yazmak insanı mutsuz eder mi? Mevsimlik Çocuk İşçilerin Dramı Matrak bir film! Ayardan Düşen Polemikler Liste(Siz)Ler İnsan Yaşadığı Yere Benzermiş Basında Deprem Normal doğum mu, o da ne? Enstantaneler Garip Bir Kayıp İlanı Gülelim mi, ağlayalım mı? Kayıt Altına Alınamayan Kayıplar Gidenlerin Ardından Arife tarif gerekmez ya arif yoksa? Mecnunun Leylası Kadınlar Yürüyor ‘’ Ben sizin babanızım, ben ne dersem o olur.’’ Duyarsızların Duyarlılığı İnce Dokunuşlar Ultra Özgürlük Kirli Yüzlere Maske Kaymaklı Şiddet Satılıyor Çelişkiler Yumağı Maden İşçileri Demokrasi kaç lira? Kadın Ve Nehir Arayış Düello