Kendi halinde akan bir nehir düşünün, gücünü  kollarından almış , kendi kendine yetebilmeyi yaşayarak öğrenmiş. Ama  her  aşamada önüne set çekilmiş, her mevsimde hem kendisiyle hem de doğayla cebelleşmek zorunda bırakılmış.               Bir nehir ve bir kadın…               Kimine göre nehirleşen kadın, kimine göre de kadınlaşan nehir.  Ne fark eder, kavramlar üzerinden polemiğe girmeye gerek  var mı?  Kadın da nehir de birbirine çok benzer, ikisi de gücünü doğadan  ve   kendisinden alır.                 Su sessizce,  karanlıkta  ovaya göz kırpıp varlığını hatırlatıyor, varlığından kimse haberdar bile değil.  Küçük küçük nehirler güçlerini birleştirerek  kendi kendine yetebilmek adına sessizce yola  dökülürler.  Tek gayretleri  denize ulaşabilmektir. Bu niyeti sezen nehir düşmanları onları engellemek için oturup  türlü hilelerle  plan yaparlar. Kimi taş atar suya, kimi toprak; kimi yerde bulanıklaşır su, kimi yerde berrak, ama nehrin ve kollarının derdi ortak: Bir an önce  denize ulaşmak…               Nehirden korktu kalabalık, önünü kapatmak istedi. Hepsi bir alanda toplanıp ne şekilde  bu nehrin önünü kapatabilecekleri konusunda görüş bildirdiler. Her bir ağızdan bir ses yankılandı ovada, bir hışımla daldılar nehre.  Önce nehrin  kollarından başladılar işe, güçleri ona yetti, sonra nehre yöneldiler, önüne bent kurdular.  Nazlı akan suyun bendi aşamayacağını, mevsimlere yenileceğini düşündüler. Sonbahara kadar ise nehrin büsbütün kuruyacağını  ve ondan kurtulacaklarını zannettiler.           Nehir direndi, her geçen gün biraz daha toparlandı. Kollarıyla bir olup   mevsimlere meydan okudu.  Kötülerin planı tutmadı, önüne çekilen set  nehrin  gücünü birleştirdi, zorluklar ona direnç kazandırdı. Daha berrak akmaya başladı. İçindeki çakılları  sağa sola sürükleyerek  bir kenara biriktirdi, tortusu dibe çöktü. Berrak yüzü ayna gibi parladı, var gücüyle bende yaslandı ve bent daha fazla dayanamadı. Sular var gücüyle alana yayıldı,  kendilerine yeni bir yol  çizdiler, amaçlarından vazgeçmediler, denize doğru yılmadan, inançla, sabırla  akmaya başladılar.             Nehir  kollarıyla beraber  koca dünyada  rahat  nefes alabilecekleri daracık  yataklar yerine  koca denizden yana tercihlerini kullanarak yaşam alanlarını genişletmiş oldular. Tıpkı sorunlarına eğilen, yaşamı sorunlarıyla sahiplenen  örgütlü kadınlar gibi.           25 Kasım, kadın hakları savunucuları için önemli bir gün. Dünyanın  her tarafında  çeşitli nedenlerden dolayı şiddete maruz kalan kadınların sayısı artıyor. Onların sesi olabilmek adına  yapılan çalışmaları görmezden gelmek bir nevi şiddeti meşrulaştırmaktır.             Kadınların  yaşamın her karesinde olduğu gibi  siyasette, özellikle  karar alma mekanizmalarında  etkin olamadıkları, her aşamada önlerinin kesildiği bir gerçektir. Bu itilme ve pasifleştirme bilinçli yapılıyor. Bu yüzden kadınlarla ilgili  sorunlar çözümlenemiyor, kadının adı şiddet ile    bütünleşiyor.           Kadının evdeki durumunu irdelemeye gerek yok zaten. Evde çalışıp çabalayan ve herkesten sonra varlığı hatırlanan kadın  yaygın anlayışa göre  aç açıkta değildir, karnı toktur şikayet etme hakkı bile yoktur. Bu anlayış künye gibi asılmış kadının boynuna ve  ne yazık ki  kadına kabullendirilmiştir.             Cinsel taciz ve töre cinayetleri, zorla  evlendirme, cinsel istismar  gibi konularda da  her geçen gün sicilimiz  biraz daha  bozuluyor. Dizilerdeki entrikacı, rahat kadın karakterleri toplumdaki kadınların  temsili gibi yansıtılmaya çalışılıyor. Bu konuda özellikle beyaz perdenin kadın emektarlarına büyük iş düşüyor sanırım. Onların kadınlarımızı temsil etmediklerinin, yozlaşmış değerlerle karşımıza çıkıp hayatımızı kolaylaştırmadıklarının bir şekilde  işlenmesi gerekiyor.