Gece çözülmüş, gece bedbaht, gündüze yol vermek istemiyor;    kapıda bekleyen anılara göz kırpmıyor inadına.  Birileri kabullenmese de gece  tarihin okkalı tokadına  tercih etmiş gülistanı ve içinde biriktikçe hasret  gönül bahçesini tarumar etmiş.    Kimi sözün büyüleyici yanına kimi de gururla bir  sözün savaşları bile nihayete erdirdiği hükmüne sığınmış. Sözler bazen de kendisini diline dolayandan, söyleyenden korkar olmuş. Siyasetteki gerilime  bakarsanız bunun en acı örneklerini bulabilirsiniz.          Hayatta ‘iz‘ bırakanları değil,  iz’lerden hayatlar yarattığımızdan olacak ki  her sabah tedirginlikle gözlerimizi açıyoruz.  Bu sebepten  insanların kendilerini ifade etmelerinden korkuyoruz. Olur ya bizim benimsemediğimiz,  hoşumuza gitmeyen  kelimeler çıkıverir ağızlarından. Biz  o zaman  siyasetin orta yerine gömülü  kalırız, tarihin  bizi aklayıp aklamayacağını  da zaman gösterecektir. Bataklıktan çıkmak için nice ‘hayırlı’ yollara başvururuz. Baktık ki kurtuluş yok  makaraya saracak birilerini buluruz.               Halk arasında yaygın bir kullanım vardır:  İnsan  bohçasında olanı satar, diye.  İyi satıp satmama,  kelimeleri ustaca seçip etkili bir diyalog geliştirmene bağlı. Her kesime bohçandakilerden vermek istiyorsan, satmak istediklerinin niteliklerini öveceksin. Bunlar benim yandaşım bunlara iyisini  vereyim, diğerlerine de kötüsü kalır  diyorsan da tercih senin. Bir daha oralarda boy gösterme cesareti  bulamazsın.                  Geçen senelerin bugünden bir farkı yok, çünkü  bugün geçmişin suyuyla besleniyor. Anlayışlarımız ve alışkanlıklarımız  değişmediği sürece bu böyle devam edecektir. Bazen bilmemek bilmekten iyidir diye düşünüyorum, hiç olmazsa kaygısız yaşarsınız. Gökyüzündeki hengamenin yağmura davetiye çıkardığını, yağmur damlalarının zamanında düştüğünü yaşayarak öğrenirsiniz. Geleceğin nasıl şekilleneceğini, getirisini götürüsünü hesaplamadan  rahatça koltuğunuza kurulup televizyonunuzu izlersiniz.                 Konuşurken lafım nereye gider, kime konar, kimi incitir diye düşünmezsiniz. Merak etmeyin  sizin yerinize düşünen de var, düşündüğünü uygulayan da. Hatta sizin iyi niyetinizi paraya çevirip milyarder olanlar bile var.            Kısa zaman önce ortaya çıkan, ancak siyasetin yoğun gündeminden çok fazla dillendirilmeyen  ‘ Vekaleten  Kurban  Bağışı’ ile ilgili vurguna bakın, tüyleriniz diken diken olur.  Hani vekalet verdiğiniz halde kesilmeyen fakat kesilmiş gibi gösterilen  kurbanlıklarınız…  Tüm işlemler resmiyete uygun yapılmış,  makbuzlar bile  kesilmiş. Çeşitli kurum, kuruluş ve dernekler adına hareket edip verdiğiniz paralarla zengin olan  uyanıklara nasıl bir vebal yazılmış bilmiyorum. Bildiğim tek şey bu vurgunu yapanların vicdanlarının sızlamayacak kadar basit olduklarıdır.  İyi niyeti sorguladığımız zaman etrafımızdakilerden tepki alıyoruz. Özellikle  son yıllarda bu  niyetle yapılan yardımların kimleri zengin ettiğini görüyoruz. Şeffaflık  olmadığı sürece  de biz   vurgun üzerine vurgun yapanların  haberlerini izleriz.                  Çevrenizde, yörenizde maddi durumu kötü olan, gerçekten bakıma muhtaç kişiler  mutlaka vardır. İlle de bir iyilik yapmak istiyorsanız ellerinizle yapın ve yaptıklarınıza gözleriniz şahit olsun. Hiç olmazsa   içiniz rahat olur, kaygılanmazsınız. Toplumsal yardımlaşma ve dayanışma adı altında birilerine vurgun kapısı açmamış olursunuz, birileri sizin masumiyetinizi kirletmemiş olur. Toplumsal çelişkilerimiz o kadar fazla ki hangisine nereden giriş yapacağınızı bazen şaşırıyorsunuz.
       Bazen düşünüyorum da  bir insanın çok okuması ya da yazması, bir kimliğinin olması  onu kafatasçılıktan kurtarmaya yetmeyebiliyor. Bir bakıyorsunuz ki engin hoşgörüye dizilen  pırlanta değerinde sözler  hiçbir engele takılmadan  karışıyor evrene. Yunus Emre ve Mevlanalar düşmüyor dillerinden.  Yapılanlara bakıyorsunuz ne sevgiden ne de hoşgörüden izler taşıyor. Sadece şaşırıyorum, her defasında riyakarlık rolünü en iyi şekilde oynadığımızı düşünüyorum.