Bir umut yürüse artık yollarıma çekinmeden..Engellenmeden her batan güneşle yok olup gitmeden..
Bir yaşam gelse kollarıma onu sarıp sarmalasam, koruyup saklayabilsem.....
Gönlüme bir fısıltı gelse de artık biraz kıpırdasa yerinden taş kesildi her bir yanım hislerim boşluğa gömüldü..
Hani yalan olmasa hayallerim.Olabileceği aklımın bir köşesine düşüverse şöyle aniden..Cıvıl cıvıl bir serçe sesinin son mısrası gibi olsa huzur verse ruhuma..
Birgün öleceğimi hatırlatsa en son dinlediğim haber. Ve aramaya çekindiğim eski dostları arasam düşünmeden..Yaşamın en çılgınını yaşasam hayatımın diğer günlerinde.Diğer günlerimde hüzünle, acıyla korkuyla yollarımı ayırsam.Bir tek yanlızlığımı koyup çantama belki lazım olur diye düşünüp çıksam yola..
Önce en batıya gitsem diğer uçlardaki nefeslerle uyusam.Güneşin diğer yanını görsem ve insanların diğer versiyonlarını..Acaba hepsi acı mı verirmiş insana. Bir kesinlik kazansa insanların gerçekten kötü olup olmadıları...Ya da olmadıkları.. Öyle olmak istedikleri sadece..
Bulabilir miyim.. bu soruların cevabını. Her yeni, başka bilmeceler getiriyor, Hayatın boyunca çözmek zorunda olduğun. Ve hepsinin çözümü farklı maalesef..
Birtek değişmeyen sevgidir. Hep kolay bitmez derler. Doğru.. Bitmedi.
Ne yollar aşıyor insan..
Ne kadar zaman aşıyor
SEN ÖLSEN DE O ÖLMÜYOR...