SÖZ İNCİNMESİN

Sözlerimizin, hal ve hareketlerimizin karşımızdaki insan için neye denk geleceğini iyi hesap etmemiz gerekiyor. Düşünmeden kurduğumuz bir cümle, karşı tarafta derin bir üzüntüye dönüşebiliyor. Bizim için önemsiz gibi görünen bir mesele, başkaları için hayati bir değerde olabiliyor. Nihayetinde kimin nasıl bir hayat yaşadığını, hangi yollardan geçtiğini, ne gibi zorluklarla mücadele ettiğini bilmiyoruz. O yüzden atalarımız, ‘bin düşün bir söyle demişler.’ Bu hassasiyetimizi her geçen gün kaybediyoruz.

Ömrümüzün iki yüzü var. Biri bize, diğeri insanlara bakıyor. Kendimizle olan kavgalarımız, hüzünlerimiz, ya da neşe ve sevinçlerimiz bir yana, bir de bizi bekleyen sorumluluklar var. Neticede dünya serüvenimizde yalnız değiliz. İnsanlarla her gün devam eden bir alışverişimiz, bir bağımız var. Bu bağın sağlıklı olup olmadığını belirleyen temel soru şu: Yaptıklarımız ve söylediklerimiz kalpten mi, değil mi?

İletişimin çeşitli yolları vardır; sözlü, yazılı hatta bazen susarak. Şu bir gerçek ki ister konuşmak olsun; ister bir bakış, yürek terazisinden geçmiyorsa hep eksik kalıyor.

Maddiyatın; nezaket ve tevazuyu çoktan solladığı bir zamanda yukarıda söylediklerim bir anlam ifade ediyor mu? -Üzücü bir soru. Susma hakkımızı kullanalım…

Kin, kibir, haset gibi çirkin duyguların kalbe verdiği zararı hiçbir kalp hastalığı veremez diye düşünüyorum. Bu duygularla aramıza mesafe koymak sağlıklı olmanın yollarını da açıyor. Sağlıklı bir yürekten nezaketsiz ve nadan sözler çıkmaz. Kırmaz dökmez, üstten bakmaz. Yıkmak yerine yapar.

Dünya hayatının geçici olduğunu biliyoruz. Bugün buradayız, yarın ise büyük bir muamma. Sahip olduklarımızı kaybetmeyeceğimizin bir garantisi yok. Yadırgadıklarımızı yaşadığımızı da hepimiz az veya çok tecrübe ediyoruz. Bunların tümüne birden bilmece diyelim. Hal böyle iken insanların hassasiyetlerini göz önünde bulundurarak konuşmak yani sözü incitmemek gerekir diye düşünüyorum.                                                                                      

[email protected]