Said Nursi, Che ve Edith Piaf-Bütün Ölü Zamanlar-

Bediüzzaman, lumpen proleter bir babanın çocuğuydu. ‘…neseben ve hayatça avam tabakasındanım’ diyor ve ekliyordu, ‘meşreben ve fikren müsavat-ı huhuk mesleğini kabul edenlerdenim. Şefkatten ve İslâmiyetten gelen sırr-ı adale ile burjuva denilen tabaka-yı havassın istibdat ve tahakkümlerine karşı eskiden beri muhalefetle çalışanlardanım,. Onun için bütün kuvvetimle, adalet-i tamme lehinde, zulüm ve tegallübün, tahakküm ve istibdadın aleyhindeyim…’z (Lemalar, 165) Liman işçilerinin grevini engelleyen papazlara bakarak, ‘din afyondur’ diyen Marks’ın kavramlarını ödünç alan Said Nursi gibi Che de zulüm ve baskının aleyhindeydi ve burjuvanın poleteryayı boğmasına karşı durdu. Bu yüzden o da terk etti kenti ve dağa çıktı. Said Nursi, kendisine zulmedenlerin zihniyetini dışlamış ve kalbini dağa çıkarmıştı. Sekiz sürgün yılını geçirdiği Barla’da insanlığın mutluluğu için nefsiyle savaştı. Soylu bir kavgaydı onunkisi. Che gibi tıpkı. O da salonun değil sokağın sesiydi. 1928’de Rosario’da başlayan kavga, 1967’de Bolivya’da ezilen halkların gür ve onurlu sesi olarak sustu. Türkiye’de sosyalist bir ahlakın üretilemediğini söyleyen murat Belge ve Ömer Laçiner’e (Birikim, 100.sayı) şapka çıkarıyor ve İslâmi bir ahlaka ilişkin olarak da kuşkuya sahip olduğumuzu söylemek istiyorum. Artık Said Nursi de, Che de yok. Onların canlarını aldıkları İslami ve sosyalist ahlak ne düzeyde var? Doğrusu bunu sormanın zamanı geldi de geçiyor. Ahlak üretilemeyince düşünce ve eylem de ortaya konamamış demektir. Küba direnişinin ahlaki zeminini Che oluşturmuştu. Türkiye’de İslam adına ne varsa yerle bir edildiği bir zamanda Said Nursi de, öncelikle ahlaki bir zeminin oluşması içni çıkmıştı yola. Koyulduğu yolda soylu ve onurlu adımlarla sürekli ilerledi. Ne eylemleriyle vicdanı çelişi, ne de manipülasyonla iş görmeyi adet edinmişlerin oyununa geldi. 1959’da muzaffer birliklerin başında Havana’ya grerken Che neler hissediyorsa, ‘bu sarık bu başla birlikte çıkar’ diye haykıran Said Nursi de aynını hissediyordu. Sanayi bakanlığını ve Küba Milli Bankası yöneticiliği terk ederek ezilen üçüncü dünya halklarının direniş hareketlerine katılan Che nasıl bir yerde duruyorsa, kendisine Şark Umumi Vaizliğini öneren Mustafa Kemal’i reddeden Said nursi de öyle bir yerde duruyordu. Gönüllü milis albayı olarak çarpışırken Ruslara esir düşen Said Nursi, tutsakları ziyarete gelen Rus komutan Nikola Nikolayeviç’i umursamaz, ayağa kalkmaz ve tehditlerine beş para vermezken nasıl gözükara, haysiyetli ve cesur ise, Bolivyalı gerillalarla, askeri birlikler arasındaki çarpışmada yaralı olarak tutsak düşen ve ölüme yürüyen Che de o ölçüde cesaretli ve onurluydu. Bugün bize ölü zamanlarmış gibi görünen bu gerçeklikler, olayın neresinde durduğumuzu test etme imkanı sunabilir.

ETİKETLER:

Sadık Yalsızuçanlar

DİĞER YAZILARI Günün Işıma Sancısı Hayat Ve Film Derin Sularda Boğulmayan Hikaye Dağı Delen Irmak Akmaya Devam Ediyor Sabır Ve Öfke Mustafa Tatcı Derin Sularda Boğulmayan Hikaye Aşk Dini Kemalizmin Çoğullukla İmtihanı : Dersim 38 ‘Can tende emanettir’ Sabrın Öfkesi 'Her melek zalimdir' Ben Kerbela’yım ‘Can tende emanettir’ Galata’dan Avatar Harfler Ve Sırlar Hacı Bektaş-ı Veli Taş, Tarih ve Bilinç : Ankara Kalesi’nde Bir Bilge Onlar bizim cennetimiz... İnsan Şairane Oturur Yeryüzünde Ne Nurdan Ne Çamurdan… O’nun Gözü, ‘Büyük Sanatkarlık’taydı… Ailenin Ruhu “Sen ordasın... Acının Arkeolojisi Bir İç-Duyum Hali : Hayret Hacı Bektaş-ı Veli Ve Alevilik İnsan Şairane Oturur Yeryüzünde Uzun’u Hatırlarken Nefsini Bilen Rabbini Bilir kaybettiğimiz neyse rabbim verdiğin şiirler geri getirsin bize Sol’un Ergenekon’la İmtihanı Bir Aydın Namusu : Cemil Meriç Çelikhan’da Birkaç Gün Bir Karşı Tarih Yazımı : ‘Son Devrin Din Mazlumları’ Demokratik Açılım’ın Said Nursi Boyutu ‘Biz’ derken neyi kastediyoruz? Hayat Mayat Diyorlar Sezai Karakoç ve İrfani Gelenek ‘Dağlarda ateşler yandıkça / Karanlıktan korkulmaz’ Vicdan ve Adalet Sorunu Olarak Ermeni Meselesi “Ben Ne Doğuluyum Ne Batılı…Güneşim Ben” Bir Hakikat Fatihi: İbn Arabi Şam’dan Darende’ye Erdemli Kentler Yüzyılın Başında Duran Büyük Bilge : Bediüzzaman Adalet ve Zulüm ‘Anadolu Mayası’ ‘Çelikhan Diye Bir Yer’

KÖŞE YAZARLARI TÜMÜ