Ben hiç çocukluğumu yaşayamadım. Filistin’de doğdunsa ve Müslüman san yaşam Asenin için çok zordur. Bir defa vatanın olmaz. Koskoca İslam âleminde yalnızsındır. Gazze'de yaşıyorsan adın savaş çocuğudur. Baban sana oyuncak almaya söz verir ama akşama gelmez ve bir daha göremezsin. Gene o mermi kovanlarını toplar kocaman saraylar yaparsın içinde köşkler periler olan masal sarayları.
  Eğer adın Filistinliyse hep mültecisinidir. BM kamplarında yaşarsın. Okula gidemezsin. Çünkü o gürültü çıkaran büyük kuşlar gelir okuluna taş atar. Taşlar alev çıkarır okulda yanar gider. Ondan kamplarda çadırlarda okumayı öğrenirsin. İlk öğrendiğin kelime yaşamaktır. Geceleri korkarsın hep. Annene sarılıp uyursun. Gene o kar maskeli adamlar gelir çadıra diye kâbuslar görürsün.
  Kırlara koşmak denize gitmek oynamak çocuk olmak istersinde biraz büyüğünce eline bir oyuncak verirler. Metal ağırca bir oyuncak. Sonra büyük amcalar bu oyuncakla ateş çıkarıp etrafa ateş saçmayı öğretirler. İlk başta ejderhanın ağzından çıkan ateş sanırsısında sonrasında anlarsın bu ateşin nasıl yaktığını.
  Rüzgârlar eser her baharla. Uçurtma uçurmak istersin ama seni bırakmazlar. Bir kampta bombalardan apartman yapmasını öğretirlerde o apartmanın nasıl yok olduğunu anlamazsın. Televizyonda başka ülkelerin çocuklarını görürsün. Evleri okulları anneleri babaları olan kırmızı yüzlü ve şişman çocuklar da gene seni bırakmazlar bir kampta çocukluğunu unuttururlar.
  Biraz büyüyünce. Üzerine sarıp sarmalayıp bombaları acılarını unutmak için bir yerlerde havaya uçarsın. Yıllardır seni görmeyen Dünya flaş haber yapar seni.Gazze Şeridinde bir kontrol noktasında diye başlayıp çocuk denilecek yaşta diye biten bir bomba habersindir artık.Öldüğünü bile anlayamazsın.Yükselirken semaya hayallerin yakalar seni.Yeniden dünyaya gelirsin.Ama artık her şey farklıdır.Baban işten gelmiş küçük kardeşin okuldan.annen o akşam sana en sevdiğin tatlıyı yapmıştır.
  Yan komşunuz olan İsrailli ailenin oğlu en iyi arkadaşın ve okul takımında da yan yana oynarsınız. Sokaklarda tanklar değil bisikletli neşeli gençler dolaşır. Okul tatilinde İzlanda da bir ailenin misafiri olacağın için hazırlıklar yaparsın. Herkes kadar çocuk herkes kadar insansındır.
  Ama hayallerini yaşayamazsın ADIN FİLİSTİNSE. Çocuk bile olmana izin vermezler. Yazgın doğarken acı savaş ve ölüm üstenidir. Ne çocukluğun olur ne büyümen. Yaşamı anlamaya çalışırken büyürsün. Hep ölen insanlar vardır gözünde. En bildiğin oyun bombalardan kaçmacadır. Bir yerine değdiğinde seni yakan bir oyundur bu.
  Adın Filistin se yetim ve yalnızsındır. Çocukların çocuk olmazlar. Kendi çocuklarının tırnağına zarar gelmesini istemeyen büyük devlet adamları sadece yazık oluyor der. Eğer burada doğacaksan çocuk olamazsın. Doğarken büyümek zorundasın. Elinde taşla vatanını korursun. Gene o koca demir atlar gelir sana çiçekler fırlatır. Değince ışığını karartan çiçekler.
  Adın Filistin se yangın yeridir hayatın.kendi toprağında vatansız yetim bir halksındır.Va asla çocuk olamazsın..GÜNGÖR YAVUZASLAN